Bindingskracht

Op het werk heeft Stephanie net een zware klus afgerond waarbij ze veel overuren draaide. Het vooruitzicht op een mooie lentedag is te mooi om te weerstaan.
Vroeg in de ochtend monteert ze de fietsendrager op haar auto. Met achterop een mountainbike en een gewone fiets rijdt ze met een rijk gevulde picknickmand naar de bosrijke omgeving nabij Garderen. Ze kiest als eerste voor de mountainbike. Door het hoge tempo dat ze aanhoudt werkt ze zich lekker in het zweet. Vooral door de brede banden geniet ze enorm van de smalle bospaadjes over het licht heuvelachtige terrein. Na een tocht van circa 40 km komt ze hijgend en puffend tot stilstand bij haar aan de bosrand geparkeerde auto.

Nadat ze haar vocht weer wat heeft aangevuld verwisselt ze de mountainbike voor haar gewone fiets. Ze rijdt een stukje terug het bos in en vindt een beschut plekje, afgeschermd door een brede struikenhaag. Zonder schroom trekt ze al haar natte sportkleding uit. Ze geniet van de warme wind die zachtjes haar afgetrainde klamme lichaam streelt.
Uit gewoonte glijden haar handen kort over haar bovenlichaam. Ze is trots op de uitstekende ribben en haar strakke buik. De volle borsten van weleer passen door het vele trainen tegenwoordig gemakkelijk in een 80C. Afhankelijk van het model lukt zelfs een 80B.
Zelf is ze best tevreden over het huidige formaat van haar borsten. Met speels gemak kan ze nog de contouren van haar eerdere welvingen laten gelden, als ze dat wil. Ondanks haar behoefte aan seksueel contact houdt ze haar kleding op het werk meestal zakelijk, waardoor ze minder aantrekkelijk is voor de door hormonen gestuurde jonge mannelijke collega's.

Vanuit de verte hoort ze het geluid van een groep fietsers. Ook wordt ze zich bewust van een wandelaar met een hond. Het is tijd om wat kleding aan te schieten, te beginnen met de bovenkant. Gehuld in beha en zomerjurkje ziet ze er weer deugdelijk uit.
Als laatste zou een slipje moeten volgen. Hoe ze ook zoekt, het schone kleinnood blijft onvindbaar. Het maakt voor haar niet zoveel uit. Ze is het gewend om soms zonder ondergoed rond te lopen. Kort overweegt ze nog om dan ook maar haar beha weer uit te trekken.
Nadat ze zich te goed heeft gedaan aan de inhoud van de picknickmand stapt ze op de fiets, de stadsfiets.

In een rustig tempo rijdt ze ontspannen over de fietspaden terwijl de wind vrij spel heeft tussen haar lange benen.
Heel soms waait de zoom van haar jurk iets omhoog. Het lijkt alsof het meestal gebeurt als er net een man in beeld komt. Ze is zich dan bewust van de onderzoekende blikken die gretig op jacht zijn naar haar geheimen. Zodra ze oprecht oogcontact zoekt wenden de mannen verlegen hun blik af. Jammer, want er zitten best interessante exemplaren tussen. Geleidelijk voelt ze de verandering in haar lichaam bij het opbloeien van een erotische onrust.

Ze vervolgt haar ingeslagen pad in de richting van een ijssalon. Het aangename warme weer en de noeste arbeid die ze al heeft verricht mogen worden beloond.
Geregeld wordt haar concentratie afgeleid door de fraaie omgeving die ze maar wat graag steeds opnieuw bezoekt. Onbedoeld heeft ze een onbekend zijpad genomen, zoals ze vaker doet. Met de zon als vast punt kan ze zich gemakkelijk oriënteren. Daarnaast is het vrijwel onmogelijk om te verdwalen.

Haar aandacht wordt getrokken door een galerie met diverse uitvergrote foto's van wonderen der natuur. Zo ziet ze ondermeer kolossale watervallen. Jaren terug heeft ze die zelf waargenomen op haar vele buitenlandse reizen.
De geopende voordeur van het winkelpand ziet er uitnodigend uit. Ze kijkt haar ogen uit als ze rustig de heldere ruimte binnenstapte.

Ze knikt beleefd naar de jonge man van ongeveer haar leeftijd, die de eigenaar van de galerie kan zijn. Ze voelt hoe hij haar met zijn ogen volgt naarmate ze dieper de zaak intrekt. Ze schrikt enorm als ze op de achterzijde van de grote wand in het vage licht een uitzonderlijke foto ontwaardt. Ongetwijfeld is haar heftige reactie op het aangrijpende beeld niet onopgemerkt gebleven. Precies zoals waarschijnlijk de bedoeling is.

'Het beeld raakt je ...?'
Zachtjes dringt de stem tot haar door. Er trekt een wilde huivering door haar heen. Net als de schrik als ze beseft dat ze haar lichamelijke reacties niet onder controle heeft.
Als eerste richt ze haar aandacht op haar ademhaling. Vier tellen in, vier tellen uit. Langzaam bedaart haar stuiterende lichaam. Zonder om te draaien bestudeert ze weer de incomplete foto die haar zo diep raakt.
De zorgvuldig in touwen gevangen polsen zijn overduidelijk van een jonge vrouw. Buiten de polsen en een stukje van de onderarmen is er geen enkel referentiekader waaruit valt op te maken wat de daadwerkelijke context is. Iedereen kan er een eigen invulling aan geven.
'Ik mis de titel van het werk ...?' Haar nog hese stem verraadt glashelder wat het met haar doet.

'Een titel ...? Tja, daar ben ik nog mee bezig. Ik twijfel tussen ... life, live, love, lust, learn, lonely, lenient, ludicrous, luscious, of een combinatie van die woorden.'
Zijn ondeugende, prikkelende ondertoon is Stephanie niet ontgaan. Net als de betekenis van de woorden.
Minutieus bekijkt ze opnieuw het aangrijpende beeld. 'Hhmm ... life, live, love ... die doen het al voor mij, misschien aangevuld met ... learn ...? Trouwens ... je had mij best wel als model mogen vragen.'
Opnieuw voelt ze hoe de onrust wild door haar heen trekt. Een onrust die samenkomt in haar onderbuik ... en lager.
'Hhèè ...? Oohh ... ! Dat kan nog steeds hoor ... zeker als je het zelf aandurft.'
Haar blik wordt getrokken door de inmiddels licht opzwellende bobbel in zijn spijkerbroek.Vrijwel ongemerkt drukt ze haar benen strak tegen elkaar om te voorkomen dat liefdessappen vrijelijk kunnen stromen. Naast de prikkelende opwinding ervaart ze bedenkingen. Ze kent hem niet. Bovendien weet niemand waar ze is. Ze heeft geen idee hoe het zal zijn als hij haar daadwerkelijk zal vastbinden. Wat kan er dan met haar gebeuren?
Ludicrous ..., dat is het. Ronduit belachelijk dus.

'Om half vijf uur sluit ik de galerie ...'
Haar hart smelt bij het zien van de baldadige glinstering in zijn ogen. Zijn onuitgesproken aanbod is erg aantrekkelijk. Toch zal ze er geen gebruik van maken.
'Wacht niet op mij ...,' lispelt ze als ze op haar fiets stapt. Achterom kijkend zwaait ze hem warm toe.
Verhit vervolgt ze haar onderbroken fietstocht.

In de verte ziet ze het vrijwel lege buitenterras van de ijssalon. Ze heeft behoefte aan verkoeling. Stoutmoedig kiest ze het grootste softijsje. Rustig likkend komt ze langzaam tot bedaren, totdat ze in de gaten heeft dat haar gedachten inmiddels zijn afgedwaald naar een andere lolly die ze maar wat graag zou willen proeven.

Expressievormen: 2022 Bondage verhalen: Biologerende fotograaf.

De foto in de galerie heeft haar zinnen geprikkeld. Een lang gekoesterde droom komt weer in alle heftigheid bovendrijven.

Al sinds de verfilming van het eerste boek van E. L. James is ze gefascineerd door vooral één scene uit vijftig tinten grijs. De scene waarbij de polsen van de vrijwel naakte Anatasia in leren boeien worden gevangen en haar armen wijdgespreid boven haar hoofd worden vastgehaakt. Vervolgens wordt traag élk plekje van haar hele lichaam gestreeld.

Andere scenes bieden zich aan. Scenes waarbij Anastasia naakt, met touwen vastgebonden, op bed ligt.
Ook dan wordt ze uitgebreid verwend. Stephanie weet dat ze gemakshalve de dominante kant van Christian heeft gewist, net als het zweepjes waarvan ze niet kan begrijpen waarom die lekker moeten zijn.

Het is lang geleden dat Stephanie voor het laatst ervaren handen over haar lichaam heeft gevoeld. De her en der opgepakte scharrels hadden vooral hun eigen gewin voor ogen, zonder zich oprecht om haar te bekommeren.
Veel verder dan tot een handjevol one-night stands is het de laatste tijd niet gekomen.
Stephanie heeft het gevoel dat zich daarmee een onverzadigbare honger in haar lichaam heeft genesteld.
Mogelijk kan de optie van het modellenwerk uitkomst bieden? Ze wil vooral ervaren wat het háár doet als haar polsen zoals op de foto tezamen worden gebonden. Haar wensenpakket zal ze vooraf heel helder moeten formuleren en hopen dat hij daar gepast mee om zal gaan.

Stephanie schrikt als de tijd tot haar doordringt. Even twijfelt ze aan haar horloge. Toch weet ze dat daar niets mis mee is. Het blijkt al veel later te zijn dan ze heeft verwacht. Paniek slaat toe. Er is geen gelegenheid om nog snel een winkel binnen te gaan om een slipje te kopen. Ze schuift de waarschuwing terzijde die ervan uitgaat.
Teruggaan naar haar auto is geen optie. Die staat te ver weg, zelfs voorbij de galerie. Met als bijkomende risico dat ze uiteindelijk de moed verliest.

Het kost moeite om de weg naar de galerie terug te vinden. Veelvuldig houdt ze mensen staande op zoek naar zekerheid. Op de valreep arriveert ze bij de locatie. Haar hart mist menig slag als ze hem ziet zitten op een bankje.
Een halfvol flesje water in zijn hand, overhemd deels geopend, genietend van de zon. Armspieren zwellen op als hij haar opgewekt toewuift, alsof het volkomen vanzelfsprekend is dat ze hier nu is. Onverwachts is ze benieuwd of elders bij hem nog iets anders opzwelt. Het zou passen bij haar eigen lichamelijke reacties bij het weerzien.
Gretig maakt ze gebruik van het aangeboden water uit het flesje dat hij nog maar kort tevoren aan zijn mond heeft gehad. Pas nu beseft ze hoe dorstig ze is. Als ze hem indringend aankijkt kan ze haar huidhonger met moeite beteugelen.

Samen ruimen ze op en sluiten de buitendeur. Dan eindelijk is er de officiële voorstelronde. Robert is niet de eigenaar van de galerie, wel de maker van de foto die haar zo bezighoudt. Verder blijkt hij in Zoetermeer te wonen, niet ver van haar eigen woonplaats. Hij valt een week in voor een vriend.
Ze besluiten haar auto op te halen van de parkeerplek waar ze hem die ochtend heeft achtergelaten. Onderweg stopt Robert even bij de snackbar die ze zelf goed kent. Ze merkt dat ze zich op haar gemak voelt in zijn bijzijn.
Terug bij de galerie wordt de mountainbike van het fietsenrek gehaald en binnen gezet, net als het fietsenrek en haar gewone fiets. Voor de zekerheid, geeft Robert ongevraagd aan. Het simpele gebaar raakt haar dieper dan ze wil toegeven. Het is net alsof er al van uit wordt gegaan dat ze hier de nacht doorbrengt?

Tijdens de rondleiding door het gebouw betreden ze de ruim opgezette fotostudie. Haar aandacht gaat vrijwel direct uit naar het hoge ophangpunt dat ongetwijfeld gebruikt is bij de foto met de gebonden polsen. Onzeker reiken haar armen speels omhoog.
Aandachtig observeert Robert de sportieve, luchtige vrouw die zijn beschadigde hart onbedoeld sneller doet kloppen. Spontaan ontwaken erotische prikkels. Verwonderd vraagt hij zich af wat haar voor hem zo bijzonder maakt. Voorzichtigheid is geboden.

Met het geïdealiseerde beeld van de film "vijftig tinten grijs" voor ogen probeert Stephanie te verwoorden waar ze op hoopt tijdens de op hande zijnde fotoshoot. Ongemerkt heeft ze al ingestemd.
Voor de helderheid komt ze nog met een uitleg over haar ontbrekende slipje, zodat er geen misverstanden kunnen ontstaan. Toch weet ze niet zeker of díe doelstelling is gelukt.

Provocerend kijkt ze hem aan terwijl haar handen bedachtzaam tot achter haar rug reiken. Even nog lijkt ze te aarzelen voordat ze daadwerkelijk haar beha loshaakt.
Verhit schuift ze elk van de dunne bandjes van haar schouder. Zonder haar borsten het daglicht te gunnen haalt ze het nu overtollige kledingsstuk geraffineerd van onder haar jurk vandaan.

Uit de diepte van zijn rugzak haalt Robert blauw touw te voorschijn en legt de kluwen bedachtzaam op de grond. Kort erop verschijnt ook zijn professionele camera. Nauwgezet legt Robert beelden van haar provocerende handelen met de camera vast.

Tijdens het ontwarren van het touw kijkt Robert zijn model indringend aan. Hij gunt haar nog de ruimte om zich terug te trekken hoewel hij dát jammer zou vinden.

Fotografie is een hobby voor hem, naast zijn vaste baan. De omgang met een verleidelijk vrouwelijk model maakt hem altijd onzeker. Dan is er ook nog het onderwerp bondage waar hij al jaren over droomt zonder er daadwerkelijk mee aan de slag te zijn geweest. Ergens vermoedt hij dat dit ook voor Stephanie geldt.
De eerdere, bijzondere foto was speels ontstaan tijdens een geheel andere shoot. Ditmaal is de context anders.
Robert komt een stap dichterbij en voelt de warmte die Stephanie uitstraalt terwijl er concreet nog niets gebeurt. Voorzichtig drukt hij de polsen van haar uitgestrekte armen tegen elkaar.

Van de grond pakt hij het beginpunt van het touw.
Al bij de eerste omwikkeling heeft hij de grootste moeite om de oeroude opwinding in goede banen te leiden. Het gevoel is nog sterker dan wat hij ervaarde toen hij voor de eerste keer een jonge vrouw mocht uitkleden.
Later, bij de bewuste fotoshoot met de gebonden polsen had hij zijn lichamelijke reacties niet kunnen plaatsen. Pas nu valt het kwartje.

Quasi onverstoorbaar volgt ronde na ronde meer touw om haar polsen. Door het aanhoudende, indringende oogcontact weet Robert dat Stephanie het ongelooflijk moeilijk heeft. Hij laat zijn blik zakken en neemt de prachtige welvingen van de tussen haar bovenarmen ingeklemde borsten in zich op. Zijn opzwellende lid komt ruimte te kort in zijn broek.
Na een laatste knoop in het touw streelt hij vluchtig haar onderarmen met zijn vingertoppen. Hij schrikt van de huivering die wild door haar heen trekt. Door haar nerveuse reacties beseft hij dat ze intens geniet van ... van niets eigenlijk.
Het nauwelijks waarneembare huidcontact is daarvoor feitelijk niet krachtig genoeg geweest.
'Ga door ...,' fluistert ze met gesloten ogen.

De onderlinge magie wordt niet verbroken als Robert geleidelijk tot achter haar rug beweegt. Steeds meer plekjes van haar blote huid krijgen de lang gekoesterde aandacht. Bij het strelen van haar wang buigt ze haar hoofd opzij, dichter naar zijn hand toe. Een gesproken woord is niet nodig.
Via de andere zijde van haar lichaam komt Robert andermaal voor haar staan. Weer zijn er dan haar verborgen, fraaie borsten. Met moeite weet hij zich inhouden.

Het uiteinde van het blauwe touw maakt hij vast aan de haak boven haar hoofd. Vanaf een zijwand in de studio takelt hij haar polsen iets verder omhoog tot haar lichaam geheel is uitgestrekt.
Opnieuw komt Robert achter Stephanie staan. Heel geleidelijk laat hij haar wennen aan de volle aanraking met zijn beide handen. Als hij omhoog reikt tot aan haar gevangen handen drukt zijn bovenlichaam lichtjes tegen haar rug. Haar billen komen naar achteren en vinden gemakkelijk de harde bobbel in zijn broek. Speels bewegend daagt ze hem uit.

Zijn handen glijden via haar armen omlaag richting haar oksels. Zonder haast trekken ze verder naar haar hals.
Hij wordt niet tegengehouden als zijn handen via de bovenkant haar jurk binnensluipen. Al voordat Robert contact maakt met haar tepels is er een verandering in haar ademhaling. Haar zware kreunen nodigt uit tot nader onderzoek van de gevoelige omgeving.

Robert wil Stephanie's tepels in zijn mond nemen, maar kan er niet bij.
Beetje bij beetje trekt hij de stof van haar jurk omhoog. Hij gaat verder, ook nadat haar borsten geheel zijn onthuld. Uiteindelijk schuift hij de jurk tot over haar hoog opgeheven handen.
Met zijn camera legt hij zoveel mogelijk van haar gevangen lichaam vast. Details van haar aftekenende smalle taille ten opzichte van haar heuppartij grift hij diep in zijn geheugen. Net als de duidelijk zichtbare ribben en bekken van haar slanke, krachtige lichaam.
Het is voor hem duidelijk dat Stephanie veel aandacht besteed aan de verborgen meisjesachtige schat tussen haar lange benen.
Haar schaamheuvel is keurig gladgeschoren, net als haar oksel.
Robert schrikt bij de gedachte dat ze vanavond misschien een afspraakje heeft, maar dan niet met hem. Van zijn bestaan wist ze immers tot voor kort niets af?

Er volgt geen commentaar als hij zonder overleg zijn kleren begint uit te trekken. Uitdagend toont hij steeds meer van zijn atletische lijf.
Over en weer is geen schaamte, wel de oprechte belangstelling voor elkaar. Hij schuift een stoel dichterbij en gaat zitten om zijn sokken uit te trekken. Als laatste volgt zijn boxershort.

Volledig naakt nadert hij langzaam de machteloze jonge vrouw. De intens begeerte is zichtbaar in haar gezicht. Terwijl hij zijn armen omhoog strekt en weer het touw omklemt drukt zijn lichaam op diverse plekken tegen haar klamme huid. Voorzichtig plaatst hij een kusje op haar wang, terwijl zijn fors opgezwollen penis hard tegen haar schaamheuvel drukt. Voor Robert is het een totaal nieuwe ervaring om op deze wijze seks te bedrijven. Het is compleet anders dan wat voor hem normaal is geworden.
Geruime tijd blijven ze vrijwel bewegingsloos staan, genietend van het prikkelende contact.

'Verwen me ... net als in de film,' fluistert ze schor in zijn oor.
Robert doet een stap terug. Zijn blik glijdt begeerlijk over haar uitdagende welvingen. Lichtjes strelen zijn vingertoppen de flanken van haar bovenlijf. Hij schrikt van haar heftige reacties.
'Toe ... ga door ...,' moedigt ze hem aan.

Zijn zachte handen bespelen haar aantrekkelijke vrouwenlichaam, terwijl hij behoedzaam wegblijft van de plekjes die hij maar wat graag wil verwennen. Onrustig kronkelt Stephanie binnen de beperkingen van het touw.
Haar ademhaling is steeds duidelijker waarneembaar.

Er trekt een opwindende onrust door haar heen. In antwoord druipt voorvocht rijkelijk uit zijn fier opgerichte lid.

Onverwachts betast zijn tong haar harde rechter tepel. Van schrik deinst ze terug. Het kost haar moeite om het genot te accepteren. Onverstoorbaar gaat Robert verder en betrekt ook haar andere tepel in zijn spel. Verlangend spreidt ze haar benen.
Ze zou hem zondermeer toelaten. De absolute macht van het touw dringt pas nu hard tot ieder van hen door.

Een hand glijdt omlaag en drukt stevig op haar schaamheuvel.
Stephanie wil achteruit wijken maar haar billen worden opgevangen door zijn andere krachtige hand. Met zijn vingers voert Robert de druk verder op en stimueert haar harde, verborgen clitoris. Haar eerste hoogtepunt laat niet lang op zich wachten. De rauwe kreet van genot is zijn beloning. Verwonderd vraagt Robert zich af of hij haar vandaag niet al eerder een orgasme heeft bezorgd.

Uitgeput hangt Stephanie in de boeien. Tijd om haar los te maken. Welbewust leidt hij haar voorzichtig naar de bank. Vrijwel direct neemt ze een foetushouding aan, haar gezicht naar hem toegekeerd.
Met een fleecedeken dekt hij haar toe. Kort erop klinkt een trage, ontspanning ademhaling.
Zonder geluid te maken schiet hij zijn kleren aan en neemt plaats is de ouderwetse schommelstoel.
Steeds opnieuw bestudeerd hij de vrouw die hem zo raakt. Met haar zou hij best een beschuitje willen eten.
Zal Stephanie de nacht kunnen of willen blijven? Hij weet het niet, nog niet.

©Bindingskracht, 2023

Terug.